Van hobby naar verplichting
Ik ben erg enthousiast begonnen aan het schrijven van de eerste blog. De blog was ruim voor de deadline af, ik had er zin in en de informatie waarover ik schreef vond ik erg interessant. Ik moet eerlijk toegeven dat dit wel een klein beetje is afgezwakt. De stof vind ik nog steeds boeiend, maar het schrijven van de blogs schiet er soms een beetje bij in. We zitten nu al weer een aantal weken verder in het collegejaar, dus ook in het studentenleven en dat eist zijn tol voor de energie die ik steek in mijn blogs. Het komt er nu eigenlijk op neer dat ik 'maar even een half uurtje ergens vrij moet maken om die verplichte blog te schrijven'. Dit vind ik jammer en ik merk het ook in mijn resultaten.
Wat er uiteindelijk van terecht kwam
Mijn resultaten lopen eigenlijk met de blogs chronologisch van 'sterk' naar 'het is genoeg'. Over mijn eerste blog ben ik heel tevreden. Ik vind dat ik in deze blog de collegestof heb toegepast, vanuit een andere visie en met nieuwe bronnen. Ook blog twee vind ik niet slecht van mezelf, al vond ik wel saai dat ik bronnen van de docent heb gebruikt (puur uit noodzaak, ik kwam niets meer passend tegen), omdat ik liever bronnen gebruik die misschien nog niet bij de docent bekend zijn. Blog drie en vier zijn niet superslecht, maar hier is wel de tijdnood in terug te zien. Wat ook meespeelde is dat ik het lastig vond om bij college drie zelf nog bronnen of kritische reflecties te geven. De stof was namelijk best pittig. Over het algemeen vind ik wel dat ik enigszins boeiend geschreven heb, op een juiste manier tussenkopjes heb toegepast en goed gebruik heb gemaakt van afbeeldingen en video's. Ik heb iedere keer toch mijn best gedaan om het prettig leesbaar te maken.
Schommelaar
Ik vind mezelf geen gehele imitator, omdat ik nieuwe bronnen toevoeg en met een kritisch oog naar de collegestof kijk. In de laatste twee blogs is het echter wel iets anders geweest. Hier heb ik me een beetje gehouden aan het economy principle: met minimale inzet maximaal resultaat halen. Onder maximaal versta ik hier 'voldoende'. Deze schommeling tussen een 'nerd-houding' en 'de zesjes-cultuur' zie ik terug in mijn hele studie, waardoor ik vrijwel altijd eindig met een zeven. Het cijfer dat ik mezelf zal hier dan ook niet vanaf wijken: ik geef mezelf een zeven. Ik wil wel, maar het lukt me niet altijd. Dat is misschien ook een goede omschrijving van hoe ik in elkaar zit. En eigenlijk vind ik het ook wel lekker zo. Ik mag tevreden zijn met een zeven, en ondertussen tevreden zijn met de dingen die ik kan blijven doen door niet altijd naar een acht of hoger te streven. Hierin heb ik toch een mooi evenwicht gevonden dacht ik zo!
Bronnen
What matters most is how you see yourself (z.j.). Verkregen van http://images.sodahead.com/polls/002498489/3926418756_woman_looking_in_mirror_xlarge.jpeg
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten